हल्ली शहरातील अमीर गरीब अशा प्रत्येक माणसाचे जीवन धकाधकीचे होऊन गेले आहे. पैसा कमविणे आणि मजा करणे ह्यालाच जणू जीवन जगणे समजले जात असावे. सर्वच धावत असतात. स्पर्धेत आपण मागे राहून गेलो तर? अशी भीतीच मनामध्ये दडून आहे प्रत्येकाच्या असे वाटते. मग ती स्पर्धा कसली हि असो, हॉटेलात जेवण करायची असो, टी. व्ही. मधील स्पर्धात्मक मालिकांमध्ये भाग घ्यायची असो, शाळेतील प्रवेशाची असो, कार घेण्याची असो अगर आणखी कसली असो.
अहो आम्ही पुण्याला राहायला आलो आणि एके दिवशी सुटी असल्याने कन्येने हॉटेलातून जेवण आणण्याचा आग्रह धरला. मी तिला म्हणजे आम्ही सर्वच हॉटेलात जाऊन डिनर हेऊ असा आग्रह धरला.(कारण मला माहीत आहे ती माझी कन्या चुकून ही कधी हॉटेलात जेवण करायला येत नाही. आपल पप्पा किती चांगले आहेत हे दाखविण्यासाठी मी तसे वर-वर बोललो.) खूप आग्रह केला पण ती तयारच झाली नाही.
मग मी म्हटले ठीक आहे. आता घरीच काही तरी विशिष्ट पदार्थ तयार करा. मात्र आता सौ. राहिल्या होत्या, अहो हट्ट धरायच्या. आता सौ.ने हॉटेलातूनच जेवण आणावे असा आग्रह धरला.
शेवटी मी हरलो (पुरुष प्रधान संस्कृती फक्त नावाला आहे हे आपल्याला ठाऊक असणारच). आणि जवळच्या छान हॉटेलात डिनर आणायला गेलो. रविवार असल्याने त्या हॉटेलात धूम गर्दी होती. मला वाटले कोणी तरी पार्टी देत असेल म्हणून गर्दी असेल. मी आत काउंटर वर जाऊन ऑर्डर दिली आणि गर्दीतच उभा राहिलो. तेव्हा माझ्या लक्षात आले कि ही गर्दी परतीची नसून डिनर घ्यायला आलेल्यांची आहे. हॉटेलातून कोणी तरी बाहेर निघाले कि वेटर बाहेर यायचा आणि नाव पुकारायचा.( अमुक अमुक हजर हो सारखा). तेव्हा मला नेमक्या एका वेटर जवळ लोकं गर्दी करून का उभे आहेत व तो डायरीत काय लिहून घेतो आहे हे कळले.
असो एव्हाना माझे पार्सल आले होते. ते मी घरी घेऊन आलो आणि आम्ही तिघांनी नव्हे सौ.ला चालत नाही, दोघांनी खाल्ले. माझा सांगायचा तात्पर्य असा कि हॉटेलांमध्ये एवढी गर्दी का करतात लोक. मला तर घराच्या जेवणाशिवाय जेवनाच आवडत नाही. मी कॉलेजात होतो तेव्हा बाहेर राहत होतो. तेव्हा स्वत: स्वयंपाक करत असे पण बाहेरचे खात नसे. नौकरीला लागल्यावर ही तेच केले आणि लग्न झाल्यावर सौ. जेव्हा कधी तरी माहेरी जात असे मी घरूनच डबा तयार करून ऑफिसला जात असे. लोकांना का बाहेरचे खावेसे वाटते मला समजत नाही. होते हो कधी तरी बाहेरचे खायची इच्छा पण नेहमी होणे बरोबर नाही. अहो मी तर सकाळचा नसता सुध्दा बाहेरूनच घेऊन जातांना पहिले आहे.
पूर्वी असे नसायचे. जास्तीत जास्त घरचेच जेवण केले जात असे. कारण तेव्हा घरातील आजी आजोबा रागवत असत. लहान मुलांना तर अजिबातच बाहेरचे खाऊ देत नसत. त्याने पोट खराब होते, प्रकृती खराब होते. असे म्हणत असत. आता कोठे आहे आजी-आजोबा. असले तरी त्यांचे कोण ऐकते!
पण याचे वाईट परिणाम होतात हे पालकांना का काळात नाही?
मी एक ताजे उदाहरण सांगतो. कालच मला समजले एका पुणेकराच्या( ओळखीच्या) मुलाला दवाखान्यात भरती केले आहे. मी जास्त तपास केला अर्थात त्याच्या वडिलांकडेच तर जे कारण समजले त्याने मी जागेवर ४ फुट वर उडालो. त्यांच्या मुलाला मधुमेह आहे. किती तर म्हणे ५१२.
मला मोठा झटकाच बसला. त्यांचा मुलगा नुकताच ११वीत गेला आहे. म्हणजे त्याचे वय आता जास्तीत जास्त १८ वर्ष असावे. इतक्या कमी वयात इतकी साखर. काय बोलावे मला काहीच सुचेना.
ह्याला कारण आपण बदलून घेतलेली जीवनशैलीच आहे.
आज प्रत्येकाकडे भरमसाठ पगार असल्याने भरमसाठ पैसा आहे. अहो पूर्वी ही आपल्याला आपल्या पूर्वजांना २-३ पोळ्याच खायला लागायच्या मग एवढा पगार ठेवणार कोठे त्या पैश्याचे करायचे काय? ‘जास्त पैसा असला कि त्याला पाय फुटतात’ असे आपल पूर्वज म्हणत असायचे. ते खोटे मुळीच बोलत असणार.
जाऊ दे ज्याला जसे जगायचे आहे तसे तो जगेल. मी उगाच काही तरी बडबड करीत असतो.
काही लोकांना माझा राग येतो. कारण मी शिकवणीच्याच गोष्टी जास्त करतो. याने ते बोर होतात. म्हणून मी सॉरी म्हणतो बर का. कृपया अन्यथा घेऊ नये.
लेख वाचवा आणि सोडून द्यावा. माझ्या सारखे उगाच चघळत बसू नये.
अहो आम्ही पुण्याला राहायला आलो आणि एके दिवशी सुटी असल्याने कन्येने हॉटेलातून जेवण आणण्याचा आग्रह धरला. मी तिला म्हणजे आम्ही सर्वच हॉटेलात जाऊन डिनर हेऊ असा आग्रह धरला.(कारण मला माहीत आहे ती माझी कन्या चुकून ही कधी हॉटेलात जेवण करायला येत नाही. आपल पप्पा किती चांगले आहेत हे दाखविण्यासाठी मी तसे वर-वर बोललो.) खूप आग्रह केला पण ती तयारच झाली नाही.
तोंडाला सुटले न पाणी !!!
शेवटी मी हरलो (पुरुष प्रधान संस्कृती फक्त नावाला आहे हे आपल्याला ठाऊक असणारच). आणि जवळच्या छान हॉटेलात डिनर आणायला गेलो. रविवार असल्याने त्या हॉटेलात धूम गर्दी होती. मला वाटले कोणी तरी पार्टी देत असेल म्हणून गर्दी असेल. मी आत काउंटर वर जाऊन ऑर्डर दिली आणि गर्दीतच उभा राहिलो. तेव्हा माझ्या लक्षात आले कि ही गर्दी परतीची नसून डिनर घ्यायला आलेल्यांची आहे. हॉटेलातून कोणी तरी बाहेर निघाले कि वेटर बाहेर यायचा आणि नाव पुकारायचा.( अमुक अमुक हजर हो सारखा). तेव्हा मला नेमक्या एका वेटर जवळ लोकं गर्दी करून का उभे आहेत व तो डायरीत काय लिहून घेतो आहे हे कळले.
या बसा !!
असो एव्हाना माझे पार्सल आले होते. ते मी घरी घेऊन आलो आणि आम्ही तिघांनी नव्हे सौ.ला चालत नाही, दोघांनी खाल्ले. माझा सांगायचा तात्पर्य असा कि हॉटेलांमध्ये एवढी गर्दी का करतात लोक. मला तर घराच्या जेवणाशिवाय जेवनाच आवडत नाही. मी कॉलेजात होतो तेव्हा बाहेर राहत होतो. तेव्हा स्वत: स्वयंपाक करत असे पण बाहेरचे खात नसे. नौकरीला लागल्यावर ही तेच केले आणि लग्न झाल्यावर सौ. जेव्हा कधी तरी माहेरी जात असे मी घरूनच डबा तयार करून ऑफिसला जात असे. लोकांना का बाहेरचे खावेसे वाटते मला समजत नाही. होते हो कधी तरी बाहेरचे खायची इच्छा पण नेहमी होणे बरोबर नाही. अहो मी तर सकाळचा नसता सुध्दा बाहेरूनच घेऊन जातांना पहिले आहे.
पूर्वी असे नसायचे. जास्तीत जास्त घरचेच जेवण केले जात असे. कारण तेव्हा घरातील आजी आजोबा रागवत असत. लहान मुलांना तर अजिबातच बाहेरचे खाऊ देत नसत. त्याने पोट खराब होते, प्रकृती खराब होते. असे म्हणत असत. आता कोठे आहे आजी-आजोबा. असले तरी त्यांचे कोण ऐकते!
पण याचे वाईट परिणाम होतात हे पालकांना का काळात नाही?
मी एक ताजे उदाहरण सांगतो. कालच मला समजले एका पुणेकराच्या( ओळखीच्या) मुलाला दवाखान्यात भरती केले आहे. मी जास्त तपास केला अर्थात त्याच्या वडिलांकडेच तर जे कारण समजले त्याने मी जागेवर ४ फुट वर उडालो. त्यांच्या मुलाला मधुमेह आहे. किती तर म्हणे ५१२.
मला मोठा झटकाच बसला. त्यांचा मुलगा नुकताच ११वीत गेला आहे. म्हणजे त्याचे वय आता जास्तीत जास्त १८ वर्ष असावे. इतक्या कमी वयात इतकी साखर. काय बोलावे मला काहीच सुचेना.
ह्याला कारण आपण बदलून घेतलेली जीवनशैलीच आहे.
आज प्रत्येकाकडे भरमसाठ पगार असल्याने भरमसाठ पैसा आहे. अहो पूर्वी ही आपल्याला आपल्या पूर्वजांना २-३ पोळ्याच खायला लागायच्या मग एवढा पगार ठेवणार कोठे त्या पैश्याचे करायचे काय? ‘जास्त पैसा असला कि त्याला पाय फुटतात’ असे आपल पूर्वज म्हणत असायचे. ते खोटे मुळीच बोलत असणार.
जाऊ दे ज्याला जसे जगायचे आहे तसे तो जगेल. मी उगाच काही तरी बडबड करीत असतो.
काही लोकांना माझा राग येतो. कारण मी शिकवणीच्याच गोष्टी जास्त करतो. याने ते बोर होतात. म्हणून मी सॉरी म्हणतो बर का. कृपया अन्यथा घेऊ नये.
लेख वाचवा आणि सोडून द्यावा. माझ्या सारखे उगाच चघळत बसू नये.
0 comments:
Post a Comment