हल्ली जिकडे तिकडे विविध बातमीपत्रात अगर बातमी वाहिनी वर फक्त एकाच विषयावर चर्चा असते ती म्हणजे महागाई. पण महागाई कोणत्या वस्तूंवर होत आहे. तर भाजी पाला कांदा लसून ह्या पदार्थांवर. आपण लहानपणापासून वाचत आणि ऐकत आलो आहोत कि आपला भारत देश अनंत काळापासून कृषिप्रधान देश आहे. तरीही आपल्या देशात कृषी उत्पन्नाचे भाव आकाशाला भिडत आहेत? हे फार मोठे आश्चर्य नव्हे का? ह्यावर मी खूप विचार केला. आणि हा लेख लिहायला घेतला.
आपला देश आता फक्त कागदावरच कृषिप्रधान राहिलेला आहे असे मला वाटते. त्याचे कारण म्हणजे जमीन. जमिनीचे भाव शहर असो अगर गाव मागच्या ४-५ वर्षापासून प्रचंड प्रमाणात वाढले आहेत आणि वाढतच आहेत. ह्या जमिनीच्या भाववाढीमुळे गुंतवणूकदारांचे लक्ष ह्या साधनाकडे वेधले गेले आहे. त्यामुळे शहरांच्या जवळपासच्या खेड्यांच्या जमिनींना चांगले भाव आल्याने गरीब शेतकऱ्याने शेती करणे सोडून जमीन गुंतवणूकदाराला विकली. त्यापासून त्याला चांगली रक्कम मिळाली. त्याचे अठरा विश्व दारिद्र् नाहीसे झाले.
ज्या गुंतवणूकदाराने ती शेतीची जमीन विकत घेतली त्याला किंमत वाढीत रस असल्याने त्या शेतीत शेतीचा प्रश्न उद्भवत नाही. म्हणून ती पडीक जमीन झाली. जस् जसे शहर वाढत गेले तस तसे त्या जमिनीला भाव येत गेले. पडीक जमीन आता रहिवासी जमिनीत बदलून त्यावर इमारती झाल्या. ह्या जागेपर्यंत इमारती येऊ घातल्याने तेथून पुढे १०-१५ किलोमीटर पर्यंतच्या गावातील शेत जमिनीला भाव आले. येथील शेतकऱ्याचे दारिद्र्य जमीन विकल्याने नाहीसे झाले. असे करीर करीत शेती नाहीसी होत गेली.
ज्या शेतकऱ्यांकडे थोडी फार शेती शिल्लक राहिली त्यांना गरिबीमुळे शेती करणे शक्य होत नाही. काहींकडे थोडाफार पैसा असला व त्यांनी पेरणी केली तर गोबळ वार्मिंग त्यांना जगू देत नाही. अवकाळी पाऊस येतो आणि हात तोंडाशी आलेले पिक नासवून जातो.
काही शेतकरी बिचारे कर्ज घेऊन शेती करतात आणि अति पाऊसाने नुकसान झाले कि वेडे पिसे होतात किंवा आत्महत्त्या तरी करतात.
याने दिवसेंदिवस कृषी उत्पन्न कमी कमी होत असावे म्हणून भाव वाढत असावे. असे माझे मत झाले आहे. कदाचित हे बरोबर नसेल ही.
पण मला आता एक संशोधन करावेसे वाटत
ज्याप्रकारे बहुतेक फळांचे artificial फ्लेवर बाजारात येत आहेत तसेच आता कांद्याचे फ्लेवर, लसणाचे फ्लेवर बाजारात आणावेत. म्हणजे उगाच महागाईवर चर्चा करायची वेळ येणार नाही. आणि देशाचा अमूल्य वेळ वाया घालविला जाणार नाही. आणि जी थोडीफार जमीन शेतीसाठी शिल्लक राहिली आहे त्यात पाले भाज्या गहू ज्वारी, मका इ. धान्य पिकविले जाऊ शकेल.
किंवा कांद्याचे पावडर उपलब्ध करून द्यावेत म्हणजे जेवणाच्या वेळी मीठ/ मसाले टाकतो तसे टाकता येईल.
आपला देश आता फक्त कागदावरच कृषिप्रधान राहिलेला आहे असे मला वाटते. त्याचे कारण म्हणजे जमीन. जमिनीचे भाव शहर असो अगर गाव मागच्या ४-५ वर्षापासून प्रचंड प्रमाणात वाढले आहेत आणि वाढतच आहेत. ह्या जमिनीच्या भाववाढीमुळे गुंतवणूकदारांचे लक्ष ह्या साधनाकडे वेधले गेले आहे. त्यामुळे शहरांच्या जवळपासच्या खेड्यांच्या जमिनींना चांगले भाव आल्याने गरीब शेतकऱ्याने शेती करणे सोडून जमीन गुंतवणूकदाराला विकली. त्यापासून त्याला चांगली रक्कम मिळाली. त्याचे अठरा विश्व दारिद्र् नाहीसे झाले.
ज्या गुंतवणूकदाराने ती शेतीची जमीन विकत घेतली त्याला किंमत वाढीत रस असल्याने त्या शेतीत शेतीचा प्रश्न उद्भवत नाही. म्हणून ती पडीक जमीन झाली. जस् जसे शहर वाढत गेले तस तसे त्या जमिनीला भाव येत गेले. पडीक जमीन आता रहिवासी जमिनीत बदलून त्यावर इमारती झाल्या. ह्या जागेपर्यंत इमारती येऊ घातल्याने तेथून पुढे १०-१५ किलोमीटर पर्यंतच्या गावातील शेत जमिनीला भाव आले. येथील शेतकऱ्याचे दारिद्र्य जमीन विकल्याने नाहीसे झाले. असे करीर करीत शेती नाहीसी होत गेली.
ज्या शेतकऱ्यांकडे थोडी फार शेती शिल्लक राहिली त्यांना गरिबीमुळे शेती करणे शक्य होत नाही. काहींकडे थोडाफार पैसा असला व त्यांनी पेरणी केली तर गोबळ वार्मिंग त्यांना जगू देत नाही. अवकाळी पाऊस येतो आणि हात तोंडाशी आलेले पिक नासवून जातो.
काही शेतकरी बिचारे कर्ज घेऊन शेती करतात आणि अति पाऊसाने नुकसान झाले कि वेडे पिसे होतात किंवा आत्महत्त्या तरी करतात.
याने दिवसेंदिवस कृषी उत्पन्न कमी कमी होत असावे म्हणून भाव वाढत असावे. असे माझे मत झाले आहे. कदाचित हे बरोबर नसेल ही.
पण मला आता एक संशोधन करावेसे वाटत
कांद्याचे फ्लेवर. चिमूटभर घेऊन भाजीत टाकावे.
किंवा कांद्याचे पावडर उपलब्ध करून द्यावेत म्हणजे जेवणाच्या वेळी मीठ/ मसाले टाकतो तसे टाकता येईल.
डाव्या बाजूच्या बाटलीत कांद्याची पावडर आहे. ज्याला पाहिजे त्याने जेवणात टाकावी. पण जरा जपून! जास्त ओतल्यास वेगळा आकार मोजावा लागेल.
0 comments:
Post a Comment